Wij zijn wederom voor het geluk geboren deze week. Prachtig zomerweer, goeie wind, prima uitgerekende vaartrajecten en goed gezelschap. Frits als een gedreven, prettig delegerende schipper, die De Goede Verwachting in de kleinste gaatjes weet te wurmen na wat ‘social talk’ om ruimte aan de steiger te creëren. Hij geniet er zichtbaar van als zijn voorgenomen plannen slagen, en … dat doen ze allemaal. Ook zien we het ongemak als hij geen goede aanlegplek voor het schip vindt. Zo zijn er soms steigers die alleen voor ‘Behörden’ bestemd zijn, politie en brandweer enzo. Verboden voor ons dus maar soms wel de enige plek waar voor ons grote schip plaats is. We gaan er dus noodgedwongen liggen maar Frits vindt het duidelijk niks. Hij blijft net zo lang praten en regelen tot hij een prominente plaats aan een steiger gevonden heeft.
Het besluit om ondanks windkracht 4-5 uit het oosten vanuit Cuxhaven het Duitse wad op te gaan en niet voor het wat eenvoudiger kanaal binnendoor te kiezen wordt niet lichtvaardig genomen. Na veel wikken en wegen pakt het prima uit: het levert een schitterende vaardag op. Ik besef nu dat het ook heel wat om met huis en haard en meerdere opstappers, die niet allemaal even ervaren zijn, te kiezen voor de minst simpele optie.
Na onze eerste week over de Oostzee en de Bodden brengt deze tweede tocht weer heel andere aspecten van het maken van een zeilreis met zich mee. Voor het vertrek vanuit de ‘Traditionshafen’ in Hamburg bezochten we onder meer de zeer fraai gelegen Elbphilharmonie. Een muziektheater met een prachtige rondgang, de Plaza, halverwege het gebouw, te bereiken met Europa’s langste gebogen roltrap. Een architectonisch hoogtepunt, met name de binnenzijde. Het kijkt uit over heel Hamburg en de grote haven. Een concert bijwonen in de concertzaal laten we wegens de hoge entreeprijzen aan ons voorbij gaan. Jammer, want volgens onze gids, in de persoon van Thecla, is de concertzaal zo geconstrueerd dat je op elke plek een optimaal geluid hebt. We doorkruisen het Maritiem Museum en wandelen wat rond langs de boulevards en in de oude binnenstad met prachtige oude pakhuizen. Daar valt nog wel heel wat aan op te knappen, het getijde verschil in de wateren door het centrum, pleegt een flinke aanslag op de fundering. Ik heb in het verleden Duitsland wat links laten liggen als vakantiebestemming maar mijzelf voorgenomen, met deze ervaring in het achterhoofd, daar wat meer aandacht aan te besteden.
Na een dag vertrekken we uit de haven. De mast moest eerst weer omlaag en na de brug weer omhoog: de brug draait alleen als je dat een week (!) van tevoren aanvraagt. Een hele klus, zelfs met z’n vieren.
De tocht over de Elbe richting Glückstadt was een ervaring op zich. Over de zich steeds verbredende rivier kwamen veel grote zeeschepen ‘op ons pad’, een indrukwekkend gezicht. Vooral uit de buurt blijven want die kolossen zijn bij je voor je het weet, is het devies. En de zeekaarten geven veel informatie maar de juiste boei en plaats herkennen op het goede moment blijkt nog best een lastige opgave. Maar we komen aan op Wangerooge en de volgende dag zeilen we verder naar onze afstapplaats, Carolinensiel.
