Omdat we daar wonen en omdat al die namen noemen steeds een beetje lang is, worden we door de schipper en de schipperse gemakshalve aangeduid als ‘Oosterbeek’. Soms zelfs als ‘heel Oosterbeek’. Zo van “Gaat heel Oosterbeek mee?” Dus op zondag 31 juli reist heel Oosterbeek van de Rijn naar de Ryck. Want dat blijkt de rivier te zijn waar Greifswald aan ligt. En waar De Goede Verwachting op ons ligt te wachten. Na een reis van tien uur voornamelijk met Duits land om ons heen blijkt het water vergelijkbaar te zijn met dat in de Rijn maar de omgeving érg anders. We gaan een week varen langs de kust over de Greifswalder Bodden, de Oostzee, het Achterwasser, Stettiner Haff en de Jezioro Dabie. Op de Oostzee na hebben we daar nog nooit van gehoord. En in de dagen die volgen komen we in Wolgast, Zinnowitz, Swinoujcie (díe met de trein), Ueckermünde en uiteindelijk Szczecin. Het blijken allemaal in meer of mindere mate pittoreske plaatsen. Allemaal goed voor het beginnen van de dag met een kop koffie op een pleintje of ergens af te sluiten met een biertje.
Hoe minder toeristen hoe meer wij ons in ons element voelen. Behoorlijk hypocriet natuurlijk: alleen al door er te zijn bevolken we die plaatsen sowieso al met zes extra toeristen. Maar goed, we hebben wel altijd een mooi schip mee om dat te compenseren 😉.
Verder herbergt De Goede Verwachting zoals altijd weer vele voordelen!
- Een mooi voorkomen, een goed verhaal over de geschiedenis van het schip, gepresenteerd op een zeiltje (zelfs in het Duits!). Altijd goed voor een praatje met een toevallige passant of collegaschipper.
- Een spiksplinternieuwe lier, (waarvan we stiekem balen omdat we nu de fok niet meer met de hand kunnen hijsen).
- Een vriendelijke schipper die iedere havenmeester voor zich inpalmt.
- Een vouwfiets zodat je zelfs met een gebroken enkel mee de stad in kunt.
- Het zwemtrapje waarlangs je bevallig te water kunt gaan na een warme dag
- En natuurlijk het ‘aloha-dek’ waar we lezen, borrelen, eten en vooral gezellig samen zijn.
In Szczecin blijkt ook Frits een taks te hebben in wat hij aan kan. Tot twee keer toe verlegt hij het schip omdat de uitbundige partymuziek op de kade hem wat te veel is.
Na een week varen stappen we op de trein: een terugreis van twaalf uur. Hm, eigenlijk is het wad toch wel lekker dichtbij…