Na een dagje treinen kom ik 21 augustus aan in Brandenburg. Frits staat voor het station al te wachten met zijn fiets. Met z’n tweeën en de fiets gaan we in de taxi naar De Goede Verwachting. Daar ontmoet ik de oude bekenden Julia en Lammert, dus dat wordt weer gezellig.
De komende week varen we over kanalen via Burg, Haldensleben, Wolfsburg, Bad Bodenteich om voor mij te eindigen in Lüneburg. Ik zie bijna alleen maar bomen en struiken langs de kanten. Het is groen, het water zelf ook. En er liggen keien in alle formaten. Ik wil nog wel eens weten waar al die keien vandaan komen en hoe ze in die stukjes worden gemaakt. Hoeveel kilometer kanaal is er wel niet met zulke keien afgewerkt?
We maken een uitje in Burg, een leuk stadje waar Frits, Julia en Lammert de zoon van een oude kaasboer uit Leeuwarden ontmoeten. Hij is na de val van de muur in 1989 naar Duitsland vertrokken “want daar ging het gebeuren”. Die zoon verkoopt nu kaas vanuit een mobiele winkel en er gaan dus flinke hompen kaas mee richting schip.
In Wolfsburg bezoeken we natuurlijk het automuseum van Volkswagen. Alle mogelijke oudere modellen van Volkswagen staan hier opgesteld. Er is er zelfs eentje helemaal beplakt met postzegels!
We gaan dus heen en weer, maar ook een aantal keren op en neer door sluizen met verschillend groot verval. De grootste is die bij Uelsen, waar we 23 meter zakken, afgemeerd aan drijvende bolders. Maar de scheepslift Scharnebeck-Lüneburg spant de kroon. Je vaart een grote bak in om vervolgens een verval van 38 meter naar beneden mee te maken. Thecla is voor een lang weekend weer aan boord, want die wil hier wel bij zijn.
Ik stap na deze laatste sluis op 28 augustus af en ga weer met de trein richting Delft. Inmiddels is van de aflosploeg Wim op de fiets aangekomen en aan boord gestapt. Ik zwaai ze uit als ze verder richting Hamburg de Elbe op gaan.
Het was weer een gave week met veel indrukken. Goede reis verder! Frits en Thecla bedankt voor deze trip en de goede verzorging.